Modeadvies voor beginners

Ik mag graag denken dat ik, op mijn 31ste, enig gevoel voor mode heb ontwikkeld. Ik weet wat me staat en wat ik absoluut moet vermijden wil ik er niet uitzien als Ma Flodder die zich opgetut heeft. Dat inzicht kwam natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Vele jaren en ettelijke genânte ‘stijlepisodes’ zijn hieraan vooraf gegaan (ik denk hierbij spontaan aan een witte pluchen trui die vlotjes gecombineerd werd met een kaki lage taille broek, de obligatoire goth periode waarin ik nylon topjes droeg met gaten in de ellebogen en lange zwarte rokken- om op skivakantie te vertrekken – en nauw aansluitende coltruitjes die me er deden uitzien alsof ik een lolly was met voetjes).

Men schijnt er zomaar van uit te gaan dat ‘weten hoe je je moet kleden’ iets is wat exclusief behoort tot het ‘vrouw-zijn’, net zoals het hebben van een tweede X chromosoom en biologisch in staat zijn tot het geven van borstvoeding. Hoe je je als vrouw kleedt schijnt iets te zeggen over de persoon die je bent dus je kan de techniek maar beter onder de knie hebben. Mannen, zalig zij die simpel zijn van geest, hebben de neiging te denken dat we de kledingstukken maar voor het uitkiezen hebben. In hun ogen kreunt de aarde letterlijk onder het gewicht van al die vrouwenkleren die opgestapeld liggen in winkelrekken. Daar zijn ze dus fout. Natuurlijk is het zo dat er genoeg kleren zijn maar het probleem zit hem in het feit dat die kleren niet gemaakt zijn voor JOU. Ze zijn bedacht door één of ander wereldvreemd mannetje met een paardenstaart en een zonnebril die gekke ideëen heeft over wat een vrouw zou moeten dragen en die vervolgens levende kapstokken in huurt om zijn creaties te showen. Natùùrlijk zien die kleren er dan geweldig uit. Maar zet ze op een normale vrouw en er komt werkelijk niemand meer weg mee. 95% van de vrouwen loopt rond in dingen die er in hun hoofd net dat tikkeltje beter uit zien. Hoe komt het anders dat we met zijn allen in de paskamers vertwijfeld staan pulken aan die ene trui en zeggen: ‘Mjah, misschien, maar mocht het nu met V-hals geweest zijn en in het donkerblauw, dan was het pas goed geweest’. Dus we kopen het wanneer het ons voor 70% goed staat en we leren –door scha en schande- dat wat in de mode is, niet automatische modieus staat. Hieronder enkele lessen die ik heb geleerd door de jaren heen:

• Bolero’s dienen ten allen tijde vermeden worden. Ik weet dat ze aangeprezen worden als een soort van magisch voorwerp die de aandacht van je buik naar je borsten verlegt waardoor deze laatste er gaan uitzien als twee sappige perziken maar de waarheid is dat het je middel in twee snijdt en het voor iedereen met ogen zo heel duidelijk wordt welk deel van je bovenlichaam nu precies het dikst is.

• ‘Colour blocking’ is een trend uitgevonden door neo-nazi’s wier enigste doel is je mentaal kapot te maken. Geef. Er. Niet. Aan. Toe.

• Mensen zijn niet gemaakt om op hakken te lopen. Vrouwen zijn mensen, ergo vrouwen zijn niet gemaakt om op hakken te lopen. Ja, ik weet het, de enige reden dat we ze dragen is omdat we denken dat we er dan slanker uitzien maar als je dikke benen hebt en je laat die uitlopen in het spitse puntje van een pump dan vertoont je onderstel een grotere gelijkenis met een varkenspootje dan met de benen van Doutzen Kroes. Ik persoonlijk ben verder ook nog nooit een paar hakken tegen gekomen waarbij ik me kan voorstellen dat ik er uren op zou kunnen dansen of waarmee ik hard zou kunnen weglopen in geval van brand. Alles wat je leed bezorgt of waarmee je je leven in gevaar brengt, zou vermeden moeten worden.

• Leggings zijn in wezen niets anders dan lange onderbroeken. Als je ze draagt, zorg er dan voor dat maximaal 30% van de legging zichtbaar is. En ten slotte: koop nooit, maar dan ook nooit, een witte driekwartslegging.